ဒီမိုကေရစီ ေဘာင္ထဲက ထိုင္းနဲ႔ျမန္မာ

ထိုင္းလႊတ္ေတာ္ကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲသစ္ကို က်င္းပဖို႕ ျဖစ္လာေစတဲ့ ဘန္ေကာက္ဆႏၵျပပြဲ (ဓာတ္ပံု – Reuters)
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ၂ဝ၁၅ ဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲတခု က်င္းပမွာဆိုေတာ့ အခုကေန လက္ခ်ဳိးေရတြက္ရင္ သိပ္မလိုေတာ့ပါဘူး။ အခုအခ်ိန္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္းကို ေျပာေတာ့ ေစာေနေသးတယ္လို႔ တခ်ဳိ႔က ထင္ေကာင္း ထင္ပါလိမ့္မယ္။ တကယ္တန္းက အၾကမ္းဖ်ဥ္းတြက္မယ္ဆိုရင္ တႏွစ္နဲ႔ဆယ္လ ေလာက္သာလိုပါေတာ့ တယ္။ ႏုိင္ငံေရး ပါတီတုိင္းဟာ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏုိင္ရလိုတာ သဘာဝပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အျငင္း မပြားလိုပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏုိင္ရရိွဖို႔ ၿခိမ္းေျခာက္တာ လိမ္တာညစ္တာမ်ဳိး မျပဳလုပ္ဘဲ ရိုးရိုးသားသား ၿပိဳင္ဆုိင္ၾကဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။

ဥပမာအားျဖင့္ ဘာသာေရး လူမ်ဳိးေရး ကိစၥေတြကို ခုတုံးလုပ္ၿပီး မဲႏုိင္ေအာင္ လုပ္တာမ်ဳိး၊ မတရားတဲ့နည္းလမ္းေတြကို အသံုးျပဳၿပီး မဲဆြယ္တာ မဲဝယ္တာ မဲခိုးတာမ်ဳိးေတြကိုလည္း ေရွာင္ရွားရပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ အတိတ္ ကာလတုန္းက မတရားသျဖင့္ ျပဌာန္းထားတဲ့ ဥပေဒေတြကို အကာအကြယ္ယူၿပီး အသာစီးရေအာင္ လုပ္တာမ်ဳိးေတြ လည္း မရိွသင့္ပါဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာ အမွန္တကယ္လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ဳိးသာ ျဖစ္သင့္ပါ တယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ လြတ္လပ္မႈလည္းမရိွ တရားမွ်တျခင္းလည္း မရိွဘူးဆိုရင္ သေဘာထား ကြဲလြဲမႈေတြနဲ႔အတူ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အတြင္းက ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ပ်က္ျပားေစပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ပ်က္ျပားရင္ ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ ဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးတက္မႈကို အဟန္႔အတား ျဖစ္ေစပါတယ္။

ေရြးေကာက္ပြဲ ကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အိမ္နီးခ်င္း ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ မၾကာေသးခင္ ႏွစ္အတြင္းက ျဖစ္ခဲ့တာေလးေတြကို ေျပာလိုပါတယ္။ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လထဲတုန္းက ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ေရြးေကာက္ပြဲတခု က်င္းပျပဳလုပ္ သြားခဲ့ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ ပြဲမွာ အျပတ္အသတ္နဲ႔ မဲအႏုိင္ရရိွသြားတဲ့ ပါတီကေတာ့ ရွပ္နီေတြလို႔ လူသိမ်ားတဲ့ “ဖုဝထိုင္း” ဆိုတဲ့ ပါတီ ျဖစ္ပါတယ္။ အဆိုပါ ေရြးေကာက္ပြဲ မတုိင္မီ အစိုးရအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ ရွပ္ဝါေတြလို႔ လူသိမ်ားတဲ့ “ဒီမိုကရက္ပါတီ” ကေတာ့ အတုိက္ခံပါတီ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဖုဝထိုင္းပါတီကေန ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အသစ္ ျဖစ္လာသူကေတာ့ ယဥ္လတ္ရီွနာဝတ္ လို႔ ေခၚတဲ အမ်ဳိးသမီး ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ ထုိင္းစစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလို႔ ၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္မွာ ျဖဳတ္ခ်ခံလုိက္ရတဲ့ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း တပ္ဆင္ရီွနာဝတ္ရဲ့ ညီမအငယ္ဆံုးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ယဥ္လတ္ဟာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တာဝန္ကို စတင္ထမ္းေဆာင္စဥ္မွာ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ ၄၄ ႏွစ္သာ ရိွပါေသးတယ္။ ႏုိင္ငံေရး အေတြ႔ အႀကံဳလည္း အေတာ္ကေလး နည္းပါးသူလို႔ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။

ဒီမိုကရက္ပါတီနဲ႔ ဖုဝထိုင္းပါတီတို႔ဟာ ၿပိဳင္ဖက္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္ ထုိင္းႏုိင္ငံရဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲအႀကိဳ ကာလ အေတာအတြင္းမွာ အၾကမ္းဖက္မႈ အနည္းငယ္သာ ရိွခဲ့ၿပီး ဟိုယခင္တုန္းက ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားနဲ႔ ႏိႈင္းစာမယ္ဆိုရင္ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ က်င္းပႏုိင္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ သတင္းမီဒီယာေလာကဟာ ေရြးေကာက္ပြဲ သတင္းမ်ားကို အေႏွာင့္အယွက္မရိွ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အခ်ိန္နဲ႔တေျပးညီ ထုိင္းျပည္သူေတြဆီ တင္ျပႏုိင္ခဲ့တာဟာ လည္း တိုးတက္မႈ အသစ္တရပ္အျဖစ္ ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ မီဒီယာေတြက ႏုိင္ငံေရး ပါတီတခုခုကို ဘက္လိုက္ၿပီး သတင္း တင္ဆက္တာမ်ဳိးေတြ အေတာ္ေလးကင္းစင္ ခဲ့တာကလည္း ခ်ီးမြမ္းစရာပါ။

ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ အာဏာသိမ္းခဲ့တဲ့ ထုိင္းစစ္တပ္ ကိုယ္တုိင္က ဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဘက္လိုက္မႈ မရိွဘဲ ၾကားေန အဖြဲ႔အစည္း အျဖစ္ ရပ္တည္ေပးခဲ့တာကလည္း အမ်ားသာဓု ေခၚစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာလည္း ထုိင္းျပည္သူ ေတြဟာ အေၾကာက္တရား ကင္းကင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႔ သူတုိ႔ေရြးခ်ယ္လိုတဲ့ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား အမတ္ေလာင္းမ်ား ကို သူတို႔ရဲ့ မဲဆႏၵနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကတာကလည္း အားရစရာလို႔ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႔အစြန္အဖ်ားက်တဲ့ နယ္ေတြမွာ မဲဝယ္မဲေရာင္းတဲ့ ျပႆနာမ်ဳိး ရိွခဲ့ေပမယ့္ ဟိုအတိတ္ကာလ တုန္းက ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားမွာလို ေျပာင္က်က် မဲဝယ္တာမ်ဳိး အေတာ္ႀကီး နည္းသြားတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။

အရင္တပတ္က အာဏာရခဲ့တဲ့ ဒီမိုကရက္အစိုးရရဲ့ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ခဲ့သူ အဘီဆစ္က သူတို႔ပါတီ ရံႈးနိမ့္ၿပီး ဖုဝထိုင္းပါတီ ႏုိင္သြားတယ္ ဆိုတာကို သိတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ထဲ အစိုးရသစ္ရဲ့ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေလာင္းျဖစ္သူ ယဥ္လတ္ကို တယ္လီဖုန္း ဆက္ၿပီး လူသိရွင္ၾကား ဂုဏ္ျပဳစကား ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ တဖက္ကရံႈးလို႔ ႏုိင္တဲ့ဖက္ကို အပုတ္ခ်တဲ့ အသေရဖ်က္တဲ့ စကားမ်ဳိး မေျပာဆိုဘဲ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳ စကားေျပာၾကားတယ္ ဆိုတာ အားလံုးအတြက္ မဂၤလာရိွတဲ့ အေျခအေနလို႔လည္း ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ ဒါကလည္း ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တယ္ဆိုတဲ့ အေျခအေန ေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာရတဲ့ အက်ဳိးဆက္လို႔လည္း ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ လြတ္လပ္မႈမရိွဘူး၊ မဲဆႏၵရွင္ ျပည္သူေတြဟာ တဖက္ဖက္ကို ေၾကာက္ေနရတယ္၊ မဲခိုးမယ္ မဲလိမ္မယ္၊ မဲဝယ္မယ္ ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ႏုိင္ငံနဲ႔ အဝွမ္း ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ ၿပိဳင္ဖက္ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြဟာ တဦးနဲ႔တဦး မေခၚမေျပာႏုိင္ဘဲ ရန္လိုတဲ့ စကားမ်ားသာ ၾကားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုသာ ျဖစ္ခဲ့ရင္ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ လိမ္စဥ္ႀကီးတခုလို ျဖစ္သြားၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပတာသာ အဖတ္တင္ပါလိမ့္မယ္။ အဲတာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံသားေတြ အတြက္လည္း အက်ဳိးရိွမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ယဥ္လတ္ဦးေဆာင္တဲ့ ဖုဝထိုင္းပါတီဟာ ဘာေၾကာင့္ အလံုးအရင္းနဲ႔ ႏုိင္သြားတာလည္း ဆိုတာ ကို ေလ့လာ့သင့္ပါတယ္။ ေနာက္ေၾကာင္းကို နည္းနည္းျပန္ေျပာရရင္ ဒီမိုကရက္ပါတီဟာ ဟိုတုန္းကထဲက ေအာက္ေျခ ျပည္သူ လူထုနဲ႔ ထိေတြ႔မႈ နည္းပါးပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေတာနယ္လူတန္းစားေတြနဲ႔ ေဝးကြာေနၿပီး ၿမိဳ႔ေပၚ လူလတ္ တန္းစား ပညာတတ္မ်ား အၾကားမွာသာ ေရပန္းစားပါတယ္။ ဖုဝထိုင္း ပါတီကေတာ့ ယဥ္လတ္ရဲ့အကိုျဖစ္သူ တပ္ဆင္ လက္ထက္တုန္းက “ထုိင္းရပ္ထုိင္းပါတီ” အမည္နဲ႔ ရပ္တည္ခဲ့တာ ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွာ ဖုဝထိုင္းပါတီအျဖစ္ အမည္ ေျပာင္းခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေျပာရမယ္ဆိုရင္ တပ္ဆင္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ အစိုးရကို ဦးေဆာင္ေနတဲ့ လက္ထက္တုန္းက သူတို႔လည္း ေျခာက္ပစ္ကင္း သဲလဲစင ္အစိုးရမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သို႔ေသာ္လည္း တပ္ဆင္ဟာ သူ႔ရဲ့ အက်ဳိးစီးပြားကို ၾကည့္သလို တခ်ိန္ထဲမွာလည္း ေတာနယ္ေတြမွာ ကုန္ထုပ္လုပ္ငန္းေတြ တိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ဘူးပါတယ္။ သက္ဆုိင္ရာ နယ္ေျမေဒသတခု ခ်င္းစီရဲ့ မတူကြဲျပားတဲ့ ထုတ္ကုန္ေတြ ေစ်းကြက္မွာ သြက္သြက္ေရာင္းႏုိင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေျမသိမ္းတာေတြ ယာသိမ္းတာေတြ ေတာင္ၿဖိဳတာေတြ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ အဲတာအျပင္ ထုိင္းျပည္သူေတြ က်န္းမာေရး အတြက္ ေဆးရံုတခါျပ ဘတ္ ၃ဝ (ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၉ဝဝ ခန္႔) စီမံကိန္းဟာလည္း လူႀကိဳက္မ်ား ေထာက္ခံခဲ့တဲ့ ကိစၥ ျဖစ္ပါ တယ္။ အဲဒီအက်ဳိးဆက္ကို ညီမျဖစ္သူ ယဥ္လတ္ လက္ထက္မွာ ဆက္လက္ခံစား ရတယ္လို႔ ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။

ေနာက္ထပ္တခ်က္ကေတာ့ ရွပ္နီေတြ အတုိက္ခံဘဝက ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႔က လမ္းေတြေပၚမွာ အႀကီးအက်ယ္ ဆႏၵျပ ေနတုန္း အာဏာရ ဒီမိုကရက္အစိုးရက စစ္တပ္ကို အသံုးျပဳၿပီး ႏိွမ္နင္းခဲ့ပါတယ္။ ၂ဝ၁ဝ ေမလအတြင္းမွာ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ အဲသလို အင္အားသံုး ႏိွမ္နင္းတဲ့အတြက္ လူေပါင္း ၉ဝ ခန္႔ ေသဆံုးခဲ့ရၿပီး လူေပါင္း ၂ဝဝဝ နီးပါး ဒဏ္ရာရရိွခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ၂ဝ၁၁ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဒီမိုကရက္ပါတီ မဲအရနည္းတာ အဲဒီ အခ်က္ေၾကာင့္လည္း ပါတယ္လို႔ ေျပာႏုိင္ပါ တယ္။ အဲတာအျပင္ ၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္တုန္းက တပ္ဆင္ဦးေဆာင္တဲ့ အရပ္သား အစိုးရကို စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီး ျဖဳတ္ခ် လုိက္တာကို ထုိင္းႏုိင္ငံသား အေတာ္မ်ားမ်ားက ေနာက္ပုိင္းမွာ လက္မခံပါဘူး။ ဆိုလိုတာကေတာ့ လူထုမဲဆႏၵနဲ႔ တက္လာတဲ့ အရပ္သား အစိုးရကို စစ္တပ္က အာဏာသိမ္း ျဖဳတ္ခ်တယ္ဆိုတာ ဒီမိုကေရစီကို ထိပါးျခင္းလို႔ ယူဆတဲ့ အတြက္ျဖစ္ပါတယ္။

တဖက္မွာလည္း ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ထုိင္းႏုိင္ငံဟာ စီးပြားေရးတိုးတက္လာၿပီး ၿမိဳ႔ျပယဥ္ေက်းမႈ တိုးျမင့္လာေနေပမယ့္ ကေန႔ကာလအထိ ေက်းလက္အေျခခံ လူဦးေရက အေတာ္မ်ားမ်ား ရိွေနပါေသးတယ္။ အဲတာေၾကာင့္ ယဥ္လတ္ရဲ့ ဖုဝထိုင္းပါတီက ေက်းလက္က လူထုေတြအတြက္ ေကာင္းက်ဳိးကို ပိုလို႔ေဆာင္ရြက္ေပးမယ္လို႔ ေရြးေကာက္ပြဲအႀကိဳ မဲဆြယ္ကာလေတြမွာ ကတိကဝတ္ေတြ ေပးခဲ့ပါတယ္။ အခုလက္ရိွ ကာလမွာလည္း ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြက ျမင့္တက္လာေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံသားအားလံုးရဲ့ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိမႈကိုလည္း ဦးစားေပး ေဆာင္ရြက္မယ္လို႔ ဖုဝထိုင္းပါတီက ေႂကြးေက်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ဖုဝထိုင္းပါတီက ေတာင္သူလယ္သမားေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေပၚလစီတခုကို ခ်မွတ္ပါတယ္။

အဲဒီေပၚလစီကေတာ့ သူတို႔သာ အာဏာရလာခဲ့ရင္ ထုိင္းဆန္ အေကာင္းစား တတန္ရဲ့ တန္ဖုိးကို ဘတ္ႏွစ္ေသာင္း၊ ပုံမွန္ဆန္ တတန္ရဲ့ တန္ဖိုးဆိုရင္ ဘတ္တေသာင္းငါးေထာင္ အထိ ေစ်းရေစရမယ္လို႔ ဖုဝထိုင္း ပါတီက အတိအလင္း အာမခံ ေျပာၾကား ထားခဲ့ပါတယ္။ အရင္တုန္းက လယ္သမားေတြ စုိက္ပ်ဳိးလို႔ ထြက္လာတဲ့ ဆန္စပါးေတြအေပၚမွာ စပါးႀကိတ္ခဲြတဲ့ စက္ရံုပုိင္ရွင္ေတြ၊ ကုန္သည္ပြဲစားေတြက ၾကားကေန ေခါင္းပံုျဖတ္တဲ့အတြက္ လယ္သမားေတြဟာ စပါးစုိက္ပ်ဳိးျခင္းကေန အျမတ္အစြန္း ရတယ္ဆိုေပမယ့္ ရသင့္ သေလာက္ အျမတ္ကို မရရိွခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဖုဝထိုင္းပါတီက အာမခံၿပီး လယ္သမားေတြအတြက္ ေနာင္မွာ စပါးေစ်း တန္ရာတန္ေၾကး ရေစရမယ္လို႔ အာမခံခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုအခ်က္ ေတြကလည္း ဖုဝထိုင္းပါတီ မဲပိုရေစဖို႔ အေၾကာင္း အရင္း မ်ားထဲက တခ်က္လို႔ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။

ျပန္ခ်ဳပ္ရမယ္ဆိုရင္ ထုိင္းျပည္သူေတြရဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေတာင္းဆိုသံဟာ ျမင့္မားတယ္ ဆိုတာကို ျမင္ႏုိင္သလို တုိင္းျပည္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာ ေတြကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ဒီမိုကေရစီေဘာင္ထဲက ေျဖရွင္းလိုတယ္ဆိုတဲ့ ဆႏၵကုိ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂ဝ၁၁ ေရြးေကာက္ပြဲကေန တဆင့္ ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ၂ဝ၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲ မတုိင္မီ အခုလက္ရိွ ရင္ဆုိင္ ေနတဲ့ ျပႆနာကေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒျပင္ဆင္ေရး ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒထဲက အခ်က္အလက္ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ မတရားတဲ့ ျပဌာန္းခ်က္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ေထာက္ျပတာေတြကိုလည္း ၾကားသိေနရပါတယ္။

တဖက္မွာလည္း ဖြဲ႔စည္းပံုကို ျပင္ဆင္ဖို႔ ဆႏၵမရိွတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြ လူပုဂၢိဳလ္ေတြ ရိွေနတာကိုလည္း ျမင္ရျပန္ပါတယ္။ အကယ္၍ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ဖို႔အတြက္ သေဘာထားကြဲလြဲၾကလို႔ ဆႏၵျပပြဲေတြ ေတာင္းဆိုပြဲေတြ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့မယ္ဆိုရင္ လက္ရိွ အာဏာရအစိုးရ အေနနဲ႔ ဘယ္လို ေျဖရွင္းမလဲ ဆိုတာကလည္း ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမွာပါ။ အခုျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ကိစၥအဝဝ၊ ျပႆနာ အေထြေထြေတြကို အင္အားသံုး ေျဖရွင္းျခင္း မျပဳဘဲ၊ ဒီမိုကေရစီ ေဘာင္ထဲကေန ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေျဖရွင္းၾကမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးလာဖို႔ အုတ္ျမစ္ေကာင္း ခ်ေပး သလို ျဖစ္လိမ့္မယ္ဆိုတာကို ေျပာလိုပါေၾကာင္း။

(စာေရးသူသည္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီမိုကေရစီေရး အံုႂကြမႈအျပီး မႏၲေလးျမိဳ႕မွ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္သို႕ ထြက္လာျပီး ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္၊ လူ႕ေဘာင္သစ္ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီတို႕တြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ယခုအခါ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕တြင္ေနထိုင္လ်က္ရွိျပီး ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးဆိုင္ရာ သုံးသပ္ေဝဖန္ခ်က္ ေဆာင္းပါးမ်ားကို ကိုယ္ပိုင္ဘေလာ့ဂ္ “ရြက္မြန္”တြင္ ပံုမွန္ေရးသားေနသည္။)

ဧရာဝတီ သတင္း Myanmar News